Znaczącym momentem dla parafii było pojawienie się w 1327 roku pierwszego znanego proboszcza, Samsona, co potwierdza ugruntowaną pozycję Szebni jako ważnego ośrodka religijnego. Rozwój parafii był widoczny również w późniejszych stuleciach, a zmiany administracyjne, jak włączenie drugiej połowy Niepli w 1922 roku, były odzwierciedleniem dynamicznego rozwoju i adaptacji do zmieniających się warunków.

Obecny kościół, datowany na początek XVII wieku, jest piątą świątynią w historii parafii. Jego niemal całkowita przebudowa w 1793 roku była odpowiedzią na potrzeby rosnącej społeczności. Mimo że poprzednie kościoły uległy zniszczeniu przez pożary, obecna budowla przetrwała wieki, stanowiąc świadectwo nie tylko historii, ale i niezłomności wiernych.

Zachowane elementy barokowego wyposażenia kościoła oraz liczne prace konserwatorskie i restauracyjne prowadzone w XX wieku, wskazują na ciągłą troskę o zachowanie dziedzictwa kulturowego i religijnego. Działania te miały na celu nie tylko odbudowę zniszczonych elementów, ale i wzbogacenie wnętrza o nowe, wartościowe dzieła sztuki, takie jak polichromie czy organy z tarnopolskiego kościoła Jezuitów.

Budowa nowej świątyni na przełomie XX i XXI wieku jako pomnika na trzecie milenium chrześcijaństwa stanowiła ważny krok w dalszym rozwoju parafii, podkreślając jej znaczenie jako miejsca kultu i modlitwy. Poświęcenie kościoła i ołtarza przez Ks. Bp Kazimierza Górnego w 2003 roku było wyrazem uznania dla trudu i zaangażowania społeczności parafialnej.

Historia parafii w Szebniach to opowieść o przetrwaniu, rozwoju i pielęgnowaniu tradycji religijnej przez wieki. Jest to historia nie tylko budowli i zmian administracyjnych, ale przede wszystkim ludzi, których wiara i determinacja przyczyniły się do zachowania i rozwoju tego wyjątkowego miejsca.