Parafia Sławęcin. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne

Parafia Sławęcin, o długiej i bogatej historii, swój początek datuje na okres panowania Kazimierza Wielkiego, kiedy to miejscowość została wspomniana w źródłach historycznych z 1398 roku jako własność Paszka. Już w 1328 roku parafia w Sławęcinie była wymieniana w dokumentach, a obecność proboszcza Błażeja w 1326 roku pozwala przypuszczać, że kościół istniał w tej lokalizacji już w I połowie XIV wieku. Wspomniany przez Jana Długosza, kościół dedykowany św. Katarzynie, choć nie przetrwał do naszych czasów, był świadkiem religijnego życia mieszkańców Sławęcina oraz okolicznych wsi Lisów, Przysieki i Skołyszyn.

W 1779 roku, za sprawą proboszcza Michała Dyktanowicza oraz Ignacego Łętowskiego, właściciela wsi, na nowym miejscu wzniesiono nowy kościół pod wezwaniem św. Katarzyny Panny i Męczennicy. Uroczystego poświęcenia tego kościoła, zbudowanego z drewna w tradycyjnej technice zrębowej, dokonał ks. Walenty Kobierski. Kościół ten, położony na niewielkim wzniesieniu, przetrwał do dzisiejszych dni, będąc świadectwem historii i duchowości regionu. Przez wieki był kilkakrotnie remontowany i odnawiany, z zachowaniem jego pierwotnego charakteru.

Wnętrze kościoła zdobi polichromia wykonana w 1890 roku przez malarza Wiśniowieckiego, przedstawiająca sceny biblijne oraz postacie świętych, w tym patronki kościoła, św. Katarzyny. Wyposażenie kościoła, utrzymane w stylu późnego baroku i rokokka, jest przykładem małopolskiego rzemiosła artystycznego.

Szczególne miejsce w kultcie parafii zajmuje obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, przedstawiający Maryję trzymającą na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Obraz ten, cieszący się wielkim szacunkiem i czcią wśród wiernych, jest nie tylko przedmiotem religijnej dewocji, ale również ważnym elementem lokalnego dziedzictwa kulturowego i artystycznego.

Parafia w Sławęcinie, z jej zabytkowym kościołem, stanowi ważny ośrodek życia religijnego i kulturowego, pielęgnując tradycje i historię, które sięgają średniowiecza. Jest to miejsce, gdzie wiara i historia splatają się, tworząc unikatową tożsamość tej małopolskiej wspólnoty.