W połowie XVI wieku, wpływy ruchów religijnych i przyjęcie arianizmu przez dziedzica Sieklówki spowodowały profanację kościoła i upadek parafii. Dalsze losy kościoła były równie burzliwe, przekształcając się pod wpływem kolejnych właścicieli i zmian wyznaniowych. Mimo to, duchowość miejsca przetrwała, co było widoczne w późniejszych starań o odnowienie parafialnej społeczności.

Nowy rozdział w historii parafii rozpoczął się w 1812 roku, kiedy to dzięki staraniom Jerzego i Anny Ramułtów, Sieklówka ponownie uzyskała status parafii. Budowa nowego kościoła, zbudowanego z materiałów pozyskanych z rozebranego kościoła filialnego w Kleciach, była przejawem lokalnej inicjatywy i zaangażowania.

Tragiczny pożar w 1993 roku, który zniszczył drewniany kościół, był jednocześnie końcem pewnej epoki i początkiem nowej. Pod kierownictwem ks. Mariusza Wójcika, nowego proboszcza, parafia szybko zebrała siły, aby zbudować nową świątynię. Poświęcenie kamienia węgielnego przez bp. Kazimierza Górnego i uroczysta konsekracja nowo wybudowanego kościoła w 2000 roku były świadectwem niezachwianej wiary i wspólnoty parafialnej.

Dalsze prace nad wyposażeniem kościoła oraz remonty i modernizacje, przeprowadzone pod opieką kolejnych proboszczów, ukazują ciągłe dążenie do doskonalenia miejsca kultu i dbałość o duchowe i materialne dziedzictwo parafii. Parafia w Sieklówce, z jej bogatą historią i nieustającym rozwojem, pozostaje ważnym ośrodkiem wiary i społeczności lokalnej, pielęgnującym zarówno tradycję, jak i nowoczesność w swojej duchowej praktyce.