Zalesie, będące świadkiem przemian religijnych i kulturowych na przestrzeni wieków, początkowo było miejscem, gdzie dziedzic Stanisław Pilecki w XV wieku osadził Rusinów z prawosławnym popem. Zmiana przynależności wyznaniowej nastąpiła w wyniku Unii Brzeskiej, kiedy to parafia prawosławna w Zalesiu przeszła na obrządek greko-katolicki, stając się parafią pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Cerkiew grecko-katolicka przetrwała aż do 1945 roku, kiedy to, w wyniku przesiedlenia rodzin unickich, miejscowi greko-katolicy przyjęli obrządek łaciński.

W 1946 roku, opuszczona cerkiew została zamieniona przez Kurie Biskupią w Przemyślu na kościół filialny, dając początek nowej parafii rzymsko-katolickiej. Rozwój parafii kontynuowano przez przyłączenie kolejnych miejscowości i budowę punktów katechetycznych oraz kaplic. W latach 70. i 80. XX wieku parafia w Zalesiu rozrosła się o nowe tereny, w tym o Matysówkę i Białą, gdzie również erygowano samodzielne parafie.

Przyłączenie Zalesia do miasta Rzeszowa w 1975 roku otworzyło nowy rozdział w historii parafii, wraz z erygowaniem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa na Zaleskich polach, która później stała się katedrą.

Pierwszym proboszczem w Zalesiu został ks. Józef Sowiński, który odegrał kluczową rolę w adaptacji cerkwi do obrządku łacińskiego i integracji nowej wspólnoty. Kościół w Zalesiu, będący domem dla łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Zaleskiej, stał się ważnym miejscem kultu i duchowości. Rozbudowa kościoła i budowa nowej plebanii pod kierownictwem kolejnych proboszczów, w tym ks. Władysława Jagustyna i ks. Stanisława Płazy, świadczy o dynamicznym rozwoju parafii i jej znaczeniu dla wiernych.