Parafia Rzeszów – św. Judy Tadeusza. Kościół, intencje mszalne, ogłoszenia, historia, grupy parafialne
Założenie parafii św. Judy Tadeusza w Rzeszowie jest owocem duchowej i organizacyjnej wizji, która zmaterializowała się w życiu lokalnej społeczności w 1976 roku. Decyzja o jej utworzeniu, podjęta przez bp. Ignacego Tokarczuka, Biskupa Przemyskiego, na prośbę ks. Józefa Sondeja, proboszcza parafii Chrystusa Króla, zainicjowała proces kształtowania nowego ośrodka religijnego na rozwijającym się osiedlu Gwardzistów, obecnie znanym jako Kmity. Wyzwanie, jakim było stworzenie przestrzeni dla praktyk religijnych w obliczu braku zgody władz na budowę kościoła, zostało pokonane przez zakup i adaptację budynku gospodarczego, który bp Tadeusz Błaszkiewicz poświęcił na tymczasową kaplicę, pomimo represji ze strony władz.
Od tego momentu historia parafii św. Judy Tadeusza jest historią determinacji i wiary jej założycieli oraz parafian. Erygowanie parafii przez bp. Ignacego Tokarczuka w 1978 roku i mianowanie ks. Stanisława Tomkowicza na pierwszego proboszcza stanowiły ważny krok na drodze rozwoju. Przełom nastąpił w okresie stanu wojennego, kiedy to uzyskano pozwolenie na budowę, a prace nad stworzeniem kompleksu kościelnego, zaprojektowanego przez architekta Andrzeja Piątka, ruszyły pełną parą.
Lata 90. przyniosły dalsze ważne wydarzenia w życiu parafii, w tym poświęcenie kościoła dolnego i obiektów towarzyszących przez bp. Ignacego Tokarczuka w 1990 roku, dzwonnicę i dzwony przez bp. Edwarda Białogłowskiego w 1991 roku, a kościół górny przez bp. Kazimierza Górnego, Biskupa Rzeszowskiego, w 1992 roku. Zwieńczeniem tych działań było uroczyste konsekrowanie kościoła przez bp. Kazimierza Górnego w 2001 roku.
Modernizacje i rozbudowy, takie jak dobudowanie kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu i zmiany w wystroju prezbiterium w 2013 roku czy instalacja nowej Drogi Krzyżowej w 2015 roku, podkreślają ciągły rozwój i adaptację parafii do potrzeb wiernych. Parafia św. Judy Tadeusza w Rzeszowie jest przykładem, jak przez wspólną pracę i zaangażowanie duchownych oraz wspólnoty, można przezwyciężyć trudności i stworzyć przestrzeń sprzyjającą rozwojowi duchowemu i społecznemu. Ta historia jest świadectwem siły wiary i wspólnoty, która przetrwała próby czasu, kontynuując swoją misję do dziś.